Αναδημοσιευση!

Τετάρτη, 18 Ιουνίου 2014

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ,ΤΟΝ κ.ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΣΤΟΝ ΝΕΟ ΥΠΟΥΡΓΟ ΥΓΕΙΑΣ κ.ΒΟΡΙΔΗ

Φαίνεται πως φάνηκα αφελής πριν λίγες μέρες πιστεύοντας πως ο νέος "ανεμος"που πνέει στο Υπουργείο Υγείας θα πάρει στα σοβαρά τό πολύ καυτό θέμα του ΟΚΑΝΑ...Καί λέω καυτό γιατί πως αλλιώς να χαρακτηρίσω ένα θέμα που απειλεί σε χαλεπούς καιρούς το πιό ευαίσθητο κομμάτι της νεολαίας μας..της κοινωνίας μας..Βλέποντας την αστραπιαία αντίδραση του υπουργού που αντικατέστησε τον κ.Δαραβίγκα μ'ένα σοβαρό επιστήμονα,πραγματικά ελπίδα γεννήθηκε μέσα μου....Καί τα έβαλα με όλους που επιφυλάσσονταν και κρατούσαν μικρά καλάθια...τούς αποκάλεσα μικρόψυχους και προκατειλημμένους κ.Βορίδη...και είπα δείξτε εμπιστοσύνη..όπως και εμάς κάποιος έδειξε εμπιστοσύνη κατα τη διάρκεια της θεραπείας μας..Τί πλάνη....Σε λίγες μέρες αντί να λύνονται πολύ ΒΑΣΙΚΑ προβλήματα όπως αυτό της έλλειψης ενός-δύο φαρμάκων-υποκαταστάτων που δίχως αυτά,απλά δέν υπάρχει ΟΚΑΝΑ..Τα προβλήματα γίναν πιό έντονα απειλώντας να τινάξουν στον αέρα βασικές θεραπευτικές διαδικασίες....Να μη μιλήσω γιά επείγουσες προσλήψεις,απορρόφηση όλων όσων είναι στη λίστα αναμονής..και μια σειρά προβλήματα που χρονίζουνε και υποβαθμίζουν τις υπηρεσίες που θα έπρεπε να παρέχει ο ΟΚΑΝΑ...Άλλωστε τα γνωρίζετε καλύτερα και ως έμπειρος νομικός θα έπρεπε να είστε ακόμη πιό ευαίσθητος μιάς και σίγουρα γνωρίζετε τα θέματά μας...Πιθανόν να ρίχνω νερό στο πυθάρι των Δαναϊδων συνεχίζοντας να πιστεύω πως θα μας εκπλήξετε κ.Υπουργέ..όμως θα συνεχίσω να περιμένω κι εδώ μιά ταχύτατη αντίδραση ώστε να ομαλοποιηθεί αρχικά το θέμα της χορήγησης..και στη συνέχεια τις καθοριστικές σας αποφάσεις για έναν ΟΚΑΝΑ που θα περάσει στη σύγχρονη εποχή κι όχι να διολισθαίνει σέ μοντέλα του παρελθόντος...Αλίμονο αν η μικρή ,σχετικά,δαπάνη που χρειάζεται ο ΟΚΑΝΑ μπεί σε λογικές περικοπών..Σκεφτείτε μόνο το τεράστιο έργο που προσφέρει και μάλιστα στην ίδια τη ζωή..Γιατί αυτό θάπρεπε να είναι ο ΟΚΑΝΑ...πρόταση ζωής..ζωντάνιας...ελπίδας...αγώνα για ένα καλύτερο αύριο...Κάντε την "αλαγή"κ.Βορίδη...η κάθε μέρα μας δίνει την ευκαιρία να κάνουμε πράγματα για τα οποία θα είμαστε υπερήφανοι..Μ'όλο μου το σεβασμό..

Χάρης Σισμανίδης Γ'Μονάδα ΟΚΑΝΑ Θεσσαλονίκης




Αφού μπορούμε να δουλέψουμε, 
    μπορούμε και να φωνάξουμε, 
       μπορούμε και ξεσηκωθούμε, 
          μπορούμε και να εξεγερθούμε…

επαναστάτη δεν σε κάνει η επαναστατική ιδεολογία/συνείδηση 
αλλά αυτό που κάνεις στην καθημερινή σου ζωή: 
στο χώρο δουλείας, στην σχολή, στην γειτονιά..

                                   *morfeas* 
                                                               

Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύτηκε εχτές το βράδυ 
στη ομάδα: Σύλλογος Θεραπευομένων ΟΚΑΝΑ.
Θεωρώντας ότι δεν έχει νόημα και ίσως καμία αξία να τα λέμε 
ο ένας στον άλλο εκεί μέσα,
ζητώντας απ τον Χάρη  να δώσω το κείμενο 
σε φιλικά μου blogs για περισσότερη απήχηση.
και τον ευχαριστώ για την ανιδιοτελή φιλία του..

Οσοι παρακολουθείτε το blog απ την αρχή θα έχετε καταλάβει  
απ τα γραφόμενα μου ότι σε προσωπικό επίπεδο 
ποτέ δε ντράπηκα η ένιωσα  μειονεκτικός, 
αν και πολλοί το προσπάθησαν, 
στις σχέσεις μου με την κοινωνία 
μια κεινωνία που έχω σιχαθεί για τη υποκρισία της.. 

Ποτέ δεν κατάπια το σάλιο μου 
όταν μου ζητήθηκε να εκφέρω γνώμη για τα Ναρκωτικά 
η και για οτιδήποτε άλλο...

Μερικοί από εσάς μ’ έχετε γνωρίσει  με το σαρκίο που με κουβαλά.
Ορισμένοι έχετε δει μόνο την μάσκα που με τα χρόνια κατασκεύασα
και φοράω για να γίνω αποδεκτός... 
Όλοι σας όμως έχετε ακούσει από εδώ μέσα
την μονότονη κραυγή της ψυχής μου..

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την πιθανή αναδημοσίευση,θεωρώντας ότι το θέμα Ναρκωτικά 
μας αγγίζει όλους Εμμεσα η Αμεσα..
Σήμερα ίσως δεν υπάρχει οικογένεια στη Ελλάδα 
που κάποιο μέλος της δεν είναι μπλεγμένο με ναρκωτικά 
η με κάποιου άλλου είδους εξάρτηση.. 
πχ Τζόγος, Αλκοόλ κτλ.

Αν έχω βγει σχετικά αλώβητος απ αυτήν την ιστορία το οφείλω στην έλλειψη ΣΕΡΕΤΟΝΙΝΗΣ  
που είχω αναφέρει για πρώτη φορά σε αυτό το post
κάποιες πληροφορίες εδώ  καθώς κι εδώ. 
που λείπει απ τον εγκέφαλο μου 
δημιουργώντας μου όμως άλλα προβλήματα.. 
ίσως και σε κάποια τύχη.. 
Μα πιο πολλή στην θεία μου που  ήταν δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια 
και με διακριτικότητα  στήριζε τις επιλογές μου χωρίς ποτέ 
να αφήσω να μάθει το πρόβλημα μου..