ΦΤΑΙΩ?

Υπαρχουν φορες που σκεφτομαι φταιω που εχασα τοσα χρονια απ'τη ζωη μου για ενα παραμυθι οπως αποδειχτηκε εκ των υστερων,ενα πολυ μεγαλο παραμυθι,γυριζω πισω το χρονο & θυμαμαι 16 πρεπει να ημουνα σε μια πιατσα με πλησιασαν καποιοι παλιοι τοξικομανεις(ετσι τους λεγαμε τοτε)εμενα κι ενα φιλο μου προσεχετε μας λενε ετσι αρχισαμε κι εμεις για πλακα κοιταξτε πως εχουμε καταντησει,φυγαμε γελωντας θυμαμαι λεγοντας ο ενας στον αλλον σιγα μη γινουμε σαν κι αυτους,εντελει γιναμε ιδιοι & χειροτεροι,δεκα χρονια αργοτερα ο φιλος μου βρεθηκε νεκρος υπερβολικη δοση ειπαν,δεν ταρακουνηθηκα συνεχισα γιατι ακομα δεν ειχα καταλαβει οτι ειμαι εξαρτημενος,οτι με ελεγχει δε το ελεγχω,απο τοτε μου πηρε πολλα ακομα χρονια για να το καταλαβω,εφτασα 41 ειμαι τρια χρονια και κατι στην υποκατασταση,εχουν αλλαξει πραγματα αρκετα αυτα τα χρονια προς το καλυτερο με αποκορυφωμα το Μαρτιο του '14,υπαρχει ομως ο φοβος μεσα μου ο φοβος που οσο ημουνα στη χρηση δε τον ειχα τωρα φοβαμαι,εμενα πιο πολυ απο ολα,φοβαμαι οτι εχω εγκλωβιστει σε τι ακριβως δε ξερω αυτο ειναι που με κανει να φοβαμαι περισσοτερο,ανασφαλεια,χαμηλη αυτοπεποιηθηση,αυτα ετσι κι αλλιως ηταν καποιοι απ'τους λογους που οδηγηθηκα στη χρηση,τωρα ομως τι? Συνεχιζεται......atgiannisns@