Σκέψεις της συντρόφου μου.

Καλημερα,Καλησπερα σας.Η σημερινη αναρτηση η οποια να σημειωσω,την ανεβασα δυο μερες αργοτερα.

Για πρώτη φορα δεν μιλάω εγω αλλα η γυναίκα μου,θα τα γράψω όπως ακριβώς μου είπε να τα γράψω(όσο μπορώ δηλαδή)να αποτυπώσω τα λόγια της. Ειναι δικές της σκέψεις και τις αποτυπώνω σχεδόν ακριβείς.

Με λένε Ελένη(οι φίλοι και οι γνωστοί με ξέρουν ως Λένα)είμαι η γυναίκα του Γιάννη. Είμαι αυτό που λένε ενας άνθρωπος έξω απο ολο αυτό που ονομαζεται,ναρκωτικά,χρήση,εξάρτηση.
Την εξάρτηση την έζησα μέσα απο την κοινή μου ζωή και πορεία με τον άντρα μου. Είδα ποιος ήταν ο Γιάννης πριν το Μάρτιο του 2011 που μπήκε στο πρόγραμμα υποκαταστασης(εκεί έμαθα και το πρόγραμμα)και ποιος ει ναι ο Γιάννης του σήμερα.
Είδα και ένιωσα οσο μπορεί να νιώσει κάποιος που ειναι έξω απο αυτά,το στερητικό του σύνδρομο,τον αγώνα του στα στεγνα προγράμματα,κ.α.
Μπαίνοντας λοιπον το Μάρτιο του 2011 στην πρώην μονάδα του Πειραιά στην αρχή είχα αμφιβολίες ως το αν θα κατάφερνε να βγει έξω απο όλο αυτό που τον βασάνιζε,τον κούραζε όπως μου είχε πει.
Τις αμφιβολίες μου τις είχα λόγω του οτι στα στεγνά προγράμματα ειχε αποτύχει(δεν είναι ομως ολα τα προγράμματα για όλους).
Είδα όμως απο την αρχή σχεδόν που μπήκε στο πρόγραμμα να εχει αμέσως τέτοια αλλαγή που ούτε εγω η ίδια περιμενα.Ειχε όμως τη συμπαράσταση ενος πολύ καλου θεραπευτή,ο οποιος τον βοήθησε τρομερα.Κριμα που τον Πειραιά τον πρόλαβε για λίγο. Άνοιξαν την εποχή εκείνη οι μονάδες στα νοσοκομεία και ετσι οι θεραπευτές διασκορπιστηκαν.
Αυτά τα λεω για να φτάσω στο σήμερα,με οτι εχει προηγηθεί,ποτε μου δεν μπλέχτηκα στο θέμα των μονάδων,ο Γιάννης άλλωστε δεν ήθελε κι ο ίδιος,ούτε κι εγω ομως θέλησα να πάρω μέρος σε ολο αυτό.
Αποφάσισα να μιλήσω και να φωνάξω κιόλας το καλοκαίρι του 2015,τοτε που ενώ ειχε ενημερώσει τη μονάδα του πολύ καιρό πριν οτι είχαμε κλείσει ξενοδοχείο,κ.λ.π. να λείψει 10 μερες,δεδομένου οτι το 2013 που τότε πάλι είχαμε καταφέρει να πάμε διακοπές του είχαν δώσει 12 take-home,το 13 ήταν σε διπλάσια δόση απο το 15(εδώ είναι το αστείο)και του λένε οχι θα πάρεις για 6 ημερες,τοτε ομολογώ τα πήρα άσχημα,γιατί και τις διακοπές μας χάλασαν και την ψυχολογία του.
Αυτό δε ήταν το πρώτο,το Δεκέμβριο θελήσαμε με τη μικρή να πάμε τα Χριστούγεννα σε κάποιους συγγενεις.Εκει λοιπον τους ζήτησε να λείψει μια εβδομάδα,ενω στην αρχή του είπαν εντάξει μετα του είπαν οχι γιατι η ουροληψια του έδειξε όπως πάντα ίχνη απο βενζοδιαζεπινες.Βενζοδιαζεπινες που είναι με συνταγή ιατρου του Π.Ε.Δ.Υ. και γνωρίζοντας κι οι ιδιοι οτι έχει σοβαρό προβλημα.Αλλωστε δε τον έχω δει ποτε να πάρει πάνω απο ενα χάπι την ημερα ουτε να είναι ποτε του λιώμα.
Τον ζω άλλωστε κάθε μέρα και πιστέψτε με,χρόνο με χρόνο,μηνα με μηνα,μέρα με μέρα,γίνεται καλύτερος,κι ως άνθρωπος κι ως προσωπικοτητα.
Είναι σωστός σύζυγος,σωστός μπαμπάς,συνεπής στη δουλεια του και στο πρόγραμμα απο οσο ξέρω η συμπεριφορά του είναι άψογη,πήγαινε κανονικό στις συνεδρίες,ολα ο.κ.
Τότε επειδή έβλεπα και τον ίδιο να επηρεάζεται ψυχολογικά,να στεναχωριεται,αποφάσισα να το ψάξω λίγο,κι οι διαπιστώσεις μου?
Βλέπω μια μονάδα,που αντί να επιβραβεύει την καλή συμπεριφορά και πορεία του ΚΑΘΕ ΘΕΡΑΠΕΥΟΜΕΝΟΥ να την τιμωρεί,να βάζει εμπόδια σε οποιον θέλει να δουλέψει η εστω να κάνει κάποιες δουλειες με δημόσιες υπηρεσίες η οτιδήποτε αλλο.
Επίσης διαπίστωσα οτι απο μονάδα σε μονάδα ισχύουν διαφορετικοί κανονισμοί,κι αναρωτιέμαι. Ο οργανισμός κατα των ναρκωτικών που εχει έδρα στην Αβερωφ,δεν μπορεί να ασκήσει εποπτεία,δεν μπορεί,δεν θέλει η μήπως βολεύεται.
Ο Γιάννης μου ειπε οτι οι μονάδες χωρίζονται πλέον σε χαμηλής η υψηλής οδού,η αλλιώς χαμηλής ανοχής η υψηλής ανοχής.
Εγώ θα πω για τη μονάδα που πάει ο άντρας μου,που τον υποχρεώνουν να δίνει τρεις φορες την εβδομάδα παρών και να του λένε κιόλας οτι είναι τυχερός σε σχέση με άλλους.
Αυτη λοιπον τη μονάδα,θα τη χαρακτήριζα μονάδα υψηλής επικινδυνοτητας,κι αναρωτιέμαι,εργάζονται εκεί γιατροί?τι εκπαίδευση έχουν?τι εμπειρία? 
Ο Γιάννης είναι ενας πολύ έξυπνος άνθρωπος,απορώ πως τους ανέχεται,για αυτό εδω και καιρό τον πιέζω να αλλάξει μονάδα.
Έχουμε φίλους στο εξωτερικό,Γερμανία,Γαλλία,κι όταν τους λέμε οτι η Ελλάδα δεν εχει συνταγογραφηση υποκαταστατων γελάνε,αμ το άλλο.........όταν έμαθαν οτι περίμενε οκτώμισι χρόνια στη λίστα για να μπει δε το πιστεύουν.
Θα σας κούρασα ήθελα όμως κάποτε να τα πω. Μονο τα μισά εχω πει.
Υ.Σ.Ειναι λόγια της γυναίκας μου άλλα δεν θα απαντήσει σε σχόλια.